اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی همسران جانبازان مبتلا به اختلالات خلقی

اهداف: با وجود گذشت سال‌ها از اتمام جنگ، جانبازان هنوز با مشکلات جسمی و روانی زیادی روبه‌رو هستند که این امر می‌تواند به‌طور جدی کیفیت زندگی جانباز و به‌طبع آن خانواده را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعات مختلف نشان داده است که آموزش‌های روانی می‌تواند در بهبود کیفیت زندگی جانباز و خانواده وی نقش داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر کیفیت زندگی همسران جانبازان مبتلا به اختلالات خُلقی بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل، 50 نفر از همسران جانبازان مبتلا به اختلالات خُلقی مراجعه‌کننده به بیمارستان روان‌پزشکی صدر تهران در سال 1392 با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. این افراد به‌تصادف در دو گروه 25نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش، فرم کوتاه پرسش‌نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت بود. گروه آزمایش به‌مدت 10 جلسه 120دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی تحت آموزش مهارت‌های زندگی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس و با به‌کارگیری نرم‌افزار آماری SPSS 18 تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمرات دو گروه در مرحله پس‌آزمون با کنترل اثر پیش‌آزمون، در کیفیت زندگی (0001/0=p) و خرده‌مقیاس‌های سلامت روانی (0.017=p)، سلامت روابط اجتماعی (0.005=p) و سلامت جسمانی (0.006=p) دارای تفاوت معنی‌داری بود، اما در خرده‌مقیاس سلامت محیطی (0.347=p) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های زندگی، تاثیر بسزایی در بهبود کیفیت زندگی همسران جانبازان مبتلا به اختلالات خُلقی دارد.